 |
 |
|||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ludwik Berger ps. "Goliat", "Michał Hardy" (1911-1943) - harcerz, z zawodu aktor i reżyser. Przyszedł na świat w Zakopanem, kształcił we Lwowie. Nie ukończył żadnej szkoły aktorskiej, do Instytutu Reduty trafił poprzez zaprzyjaźnionego z rodzicami (działaczami socjalistycznymi) Juliusza Osterwę. W 1937 roku z ramienia tejże organizacji został opiekunem kołka teatralnego przy Liceum im. Józefa poniatowskiego na Żoliborzu, gdzie sam mieszkał (w domu przy ul. Czarnieckiego 39/41). Ponieważ sam od czasów ...
Ludwik Berger ps. "Goliat", "Michał Hardy" (1911-1943) - harcerz, z zawodu aktor i reżyser. Przyszedł na świat w Zakopanem, kształcił we Lwowie. Nie ukończył żadnej szkoły aktorskiej, do Instytutu Reduty trafił poprzez zaprzyjaźnionego z rodzicami (działaczami socjalistycznymi) Juliusza Osterwę. W 1937 roku z ramienia tejże organizacji został opiekunem kołka teatralnego przy Liceum im. Józefa poniatowskiego na Żoliborzu, gdzie sam mieszkał (w domu przy ul. Czarnieckiego 39/41). Ponieważ sam od czasów szkolnych był harcerzem, szybko zaktywizował działającą tu drużynę i włączył się w jej działania. Po klęsce wrześniowej - pracował wówczas jako kierownik ogródków działkowych - stworzył 23-osobową grupę (3 oficerów rezerwy i 20 harcerzy z 14. oraz 71. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej), po czym nawiązał kontakt z Komendą Główną Służby Zwycięstwu Polsce a następnie podporządkowując ją Związkowi Walki Zbrojnej, tworząc podwaliny Batalionu Sztabowego "Baszta" ZWZ-AK. Od II 1940 roku dowodził kompanią "Kotłownia", po ukończeniu Szkoły Podchorążych Rezerwy został awansowany do rangi podporucznika. Był zaprzyjaźniony z Krystyną Krahelską, która właśnie w jego mieszkaniu po raz pierwszy wykonała pieśń "Hej chłopcy, bagnet na broń!". Był dowódcą wielu spektakularnych akcji (ataku na niemieckie garaże przy ul. Czerniakowskiej w VIII 1942 roku czy podpalenia 4/5 IV 1943 roku stojących przy Dworcu Gdańskim baraków, w których przetrzymywani byli ludzie schwytani podczas urządzanych tam łapanek). Po tym epizodzie ukrywał go w swoim domu w Baniosze pod Górą Kalwarią były prezydent Warszawy Julian Kulski. Zginął 23 XI 1943 roku w ogrodzie domu przy ul. Śmiałej 5, gdzie dopadł go patrol żandarmerii niemieckiej, któremu uciekł na wiadukcie przy Dworcu Gdańskim. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Spoczywa: Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera 26 A, rząd 11, miejsce 13, dokąd w 1958 roku jego szczątki zostały przeniesione z kościelnego Cmentarza Powązkowskiego. Upamiętnienia: ul. Śmiała 5/7 - tablica na domu, w ogrodzie którego zginął. Za 
|
||||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
