Źródło Fryderyka w uzdrowisku Stary Zdrój odkryto w roku 1771 dzięki kanclerzowi Johannowi Heinrichowi hr. Carmer. Temperatura wody w źródle wynosiła 7 stopni. Podczas leczenia trwającego zwykle trzy tygodnie właśnie przy zdroju Fryderyka rozpoczynano kurację, po czym po ośmiu dniach zmieniano źródło na "dolne" (Niederbrunnen, później przemianowane na Mittelbrunnen). Po wybudowaniu obok źródła Fryderyka w roku 1796 pierwszych (w dolnej części uzdrowiska) łazienek (później nazywanych starymi "das alte Badehaus") właśnie z tego źródła czerpano do nich wodę. W roku 1802 koło źródła wzniesiono nowe łazienki ("das neue Badehaus") później przemianowane na małe ("das kleine Badehaus"). Nad źródłem Fryderyka ujętego kamiennym basenem znajdował się murowany pawilon na planie koła, nakryty kopułą, z ławkami wewnątrz. Do środka prowadziły drzwi z umieszczonym nad nimi trójkątnym naczółkiem. W polskiej Encyklopedii Powszechnej z połowy XIX wieku o Friedrichsquelle pisano: "Chorzy pijają przedewszystkim wodę ze źródła Jerzowego; czasem też zalecają im lekarze, żeby przedtem pijali wodę ze zdroju Fryderykowego". Z kolei Karl F. Mosch w publikacji "Wody mineralne szląskie i Hrabstwa Glackiego (Wrocław, 1821) pisał, że "Zdróy Fryderyka czyli dolny, okazał się bydź bardzo skutecznym w zastarzałym kaszlu z odpluwaniem flegmy, w początkach suchot flegmistych, i skłonności nerek do formowania w sobie gruzu, na uciążliwości przy oddawaniu uryny i silące się spółkowanie, na reszcie przez wyczerpanie się magnetyzmem szarlatanów".
Obecnie w miejscu źródła stoi kamienica nr 21 przy ul. Pocztowej.
(Za Łuczyński R., "Stary Zdrój. Dobra rycerskie. Dwór. Uzdrowisko"; Nowa Kronika Wałbrzyska tom 3; Fundacja Museion; Wałbrzych 2015)
/Petroniusz/