Barbarka położona jest w środkowej części gór. Łączy się na południe przez płaski grzbiet i Gliniczek z Wyżyną Unisławską. Od wschodu wydziela go dolina Pełcznicy, od zachodu jej lewego dopływu. Z zachodniej strony na zboczach ciągną się domy Glinika Nowego, od wschodu Glinika Starego. U północnego podnóża leżą rozległe tereny i zabudowania stacji PKP Wałbrzych Główny. Z wnętrza Barbarki, eksploatowano w dawnej sztolni "Ernestine" węgiel kamienny. Pod wierzchołkiem jest odsłonka porfirowych law poduszkowych, będąca projektowanym pomnikiem przyrody. Tworzy jęzor lawy trachitowej z ksenolitami. Z odsłoniętego grzbietu Barbarki roztaczają się widoki na okoliczne wzniesienia i osiedla. Wierzchołek oraz większość zboczy porastają lasy. Do 1946 r. na szczycie Barbarki stała gospoda-schronisko Kolbebaude, spalone po wojnie. Przez Barbarkę przechodzi niebieski szlak z dworca PKP Wałbrzych Główny do Unisławia Śląskiego i dalej w Góry Suche.