Sekcję koszykówki męskiej w Górniku Wałbrzych powołano wraz z powstaniem klubu w 1946 roku. W 1956 roku koszykarze wywalczyli awans do II ligi, a w 1970 roku do I ligi (wówczes najwyższej klasy rozgrywkowej). Niestety po jednorocznym pobycie koszykarze spadli do II ligi. Dopiero po czwartym awansie do I ligi (w 1977 roku) koszykarze zadomowili się na długie lata w najwyższej klasie rozgrywkowej. Górnicy pierwszy duży sukces odnieśli w sezonie 1980/81 zdobywając wicemistrzostwo Polski. W następnym sezonie sięgneli po tytuł mistrza Polski. W ostatnim meczu o zajęciu pierwszego miejsca miał zadecydować mecz z Zagłębiem Sosnowiec u siebie. Górnicy wygrali ten mecz 83:55 (28:28). O zwycięstwie zadecydował zastosowany po przerwie presing. Trenerem zespołu był Henryk Zając. Drugi tytuł mistrza Polski koszykarze zdobyli w sezonie 1987/88 po trzech zwycięstwach z Gwardią Wrocław w finale play-off. W pierwszym finałowym meczu Górnicy pokonali rywali w jego hali 86:73 (44:39). Najwięcej punktów zdobyli: Ryszard Wieczorek 23, Stanisław Kiełbik 21, Jerzy Żywarski 16, Tadeusz Reschke 13. Następne dwa mecze rozegrano w hali Górnika. W pierwszym z nich padł wynik 129:82 (56:25) dla Górnika. To spotkanie finałowe toczyło się od początku do końca pod dyktando Górnika. Najwięcej punktów zdobyli: Zenon Kozłowski 27, Ryszard Wieczorek 22, Jerzy Żywarski 22, Maciej Buczkowski 18. W drugim meczu u siebie Górnicy wygrali tylko 77:76 (48:35). W drugiej połowie Gwardziści przyśpieszyli tempo, ale nie zdążyli odrabić straty i mecz zakończył się jednopunktowym zwycięstwem Górnika. Najwięcej punktów zdobyli: Zenon Kozłowski 17, Stanisław Kiełbik 15, Jerzy Żywarski 11, Maciej Buczkowski 11. Trenerem był Jan Lewandowski. Wymienieni koszykarze (oprócz Macieja Buczkowskiego) byli także twórcami pierwszego sukcesu Górnika w sezonie 1981/82. Ten pierwszy sukces zawdzięca się także najlepszemu strzelcowi Górnika Mieczysławowi Młynarskiemu. W meczu z Pogonią Szczecin (133:109) w 1982 roku Młynarski zdobył aż 90 punktów. Niestety w zwycięskim sezonie 1987/88 koszykarz ten grał w Lechu Poznań. Po tym sukcesie następował powolny regres, który trwał do sezonu 1993/94. W kolejnym sezonie Górnicy zajęli 4 miejsce, ale grali pod nazwą Śnieżka Aspro Świebodzice.

W latach 1970-1994 w rozgrywkach I ligi koszykarze Górnika Wałbrzych zajmowali miejsce: 9 miejsce w sezonie 1970/71 (spadek do II ligi), 9 miejsce w sezonie 1972/73 (spadek do II ligi), 12 miejsce w sezonie 1974/75 (spadek do II ligi), 9 miejsce w sezonie 1976/77, 8 miejsce w sezonie 1977/78, 7 miejsce w sezonie 1978/79, 7 miejsce w sezonie 1979/80, 2 miejsce w sezonie 1980/81, 2 miejsce w sezonie 1982/83, 4 miejsce w sezonie 1983/84, 5 miejsce w sezonie 1984/85 (3 miejsce po rundzie zasadniczej), 2 miejsce w sezonie 1985/86 (4 miejsce po rundzie zasadniczej), 4 miejsce w sezonie 1986/87 (1 miejsce po rundzie zasadniczej), 1 miejsce w sezonie 1987/88 (5 miejsce po rundzie zasadniczej), 4 miejsce w sezonie 1988/89 (3 miejsce po rundzie zasadniczej), 9 miejsce w sezonie 1989/90, 6 miejsce w sezonie 1990/91 (7 miejsce po rundzie zasadniczej), 9 miejsce w sezonie 1991/92, 9 miejsce w sezonie 1992/93, 11 miejsce w sezonie 1993/94.

Zwycięstwa koszykarzy Górnika różnicą czterdziestu i więcej punktów: w sezonie 1976/77 na wyjeździe z Lublinianką 124:76, w sezonie 1980/81 na wyjeździe z Gwardią Wrocław 107:66, w sezonie 1982/83 u siebie ze Śląskiem Wrocław 118:74, w sezonie 1985/86 u siebie ze Społem Łódź 104:63 i na wyjeździe ze Społem Łódź 94:53, w sezonie 1986/87 u siebie ze Stalą Bobrek Bytom 116:76 i na wyjeździe z Zastalem Zielona Góra 113:68 (faza play-off), w sezonie 1987/88 u siebie z Wisłą Kraków 111:67 i u siebie z Gwardią Wrocław 129:82 (finał play-off), w sezonie 1988/89 na wyjeździe z Zagłębiem Sosnowiec 97:48.