Glinik Nowy
Położone przy południowo-zachodniej granicy miasta osiedle, jest także jednym z najwyżej położonych w Wałbrzychu. Roztacza się z niego piękny widok na Góry Wałbrzyskie.

Glinik Nowy powstał wraz z Glinikiem Starym prawdopodobnie już po wojnie Trzydziestoletniej. Początkowa była to jedna wieś, dopiero później zaczęto ją dzielić na Nowy i Stary. Wieś założona w dobrach Hochbergów, była początkowo niewielką osadą, zamieszkałą głównie przez tkaczy-chałupników. W 1765 roku wartość majątku hrabiego von Hochberga szacowano na 1.108 talarów. Mieszkał tu jeden kmieć, 24 zagrodników, 28 chałupników i 20 rzemieślników. Dwadzieścia lat później w Gliniku Nowym i Starym łącznie mieszkało 33 chałupników i jeden zagrodnik.

W roku 1825 wieś liczyła 33 domy, była tu szkoła ewangelicka z nauczycielem, do której uczęszczały też dzieci z Glinika Starego. W źródłach wymieniano młyn wodny, dwie gorzelnie, dwie krochmalnie a także 25 warsztatów płócienniczych. Katoliccy mieszkańcy należeli do parafii w Rybnicy Leśnej, a ewangelicy w Unisławiu Śląskim.

Dopiero w końcu XIX wieku osada zaczęła się rozwijać, co wynikało z powstania w rejonie wielu nowych kopalni węgla. Wówczas to Glinik Nowy przekształcił się w typowe osiedle górnicze z blokami mieszkalnymi. W końcu tego stulecia w pobliżu szosy do Mieroszowa wzniesiono okazałe schronisko „Kaiser Friedrich-Baude”. W okolicy powstał tor saneczkowy i trasy narciarskie.

Po 1945 roku oba Gliniki utworzyły odrębną granicę, ale w 1951 dolna część Glinika Starego została włączona do miasta. Resztę włączono dopiero w 1973, co odbiło się na sytuacji osiedla, które do dziś pozbawione jest większości urządzeń i instalacji komunalnych.
 

Treść artykułu umieszczonego w Nowych Wiadomościach Wałbrzyskich autorstwa Pana Mateusza Mykytyszyna