Łaźnię miejską (Stadtbad) w Wałbrzychu wybudowano w roku 1889 przy ówczesnej ul. Środkowej (Mittelstraße), przecinającej dawne miejskie pastwisko (Viehweide). Z projektu basenu krytego z początku XX wieku dowiadujemy się, że łaźnię znacząco wówczas rozbudowano o nowy budynek z większą niecką basenową (dotychczasowa miała powierzchnię ok. 61 m2 a nowa ponad dwukrotnie więcej, tj. 133 m2).
W reklamie z roku 1925 zakład zachęcał swoich klientów do kąpieli w wannie (1, 2 i 3 klasy), kąpieli leczniczych, kąpieli pod prysznicem, korzystania z basenów oraz łaźni parowej (irlandzkiej, rzymskiej i rosyjskiej) a także natrysków parowych. Oferował również naukę pływania prowadzoną przez sprawdzonego "kąpielowego". Zakład zachęcał umiarkowanymi cenami i zniżką dla dzieci. Bielizna kąpielowa była dostępna za opłatą. Z artykułu prasowego opublikowanego w Trybunie Wałbrzyskiej w roku 1959 wynika, że wtedy basen nie był użytkowany z powodu wyciekania wody z niecki basenowej. Dwie komisje stwierdziły, że za to nie odpowiadają szkody górnicze, jak początkowo sądzono, a wada konstrukcyjna basenu (pod ciężarem wody rozszerzała się szczelina między ścianami a dnem basenu, przez którą sączyła się woda). Autor artykułu stwierdził, że w pierwszym kwartale 1960 roku rozpocznie się kapitalny remont basenu za kwotę 350 tys. zł.
Obiekt funkcjonował jeszcze w drugiej połowie lat 80. Na przełomie XX i XXI wieku obiekt przeszedł w ręce prywatne i po adaptacji na SPA został podpalony. Od tego czasu pozostaje w ruinie.
/Piotr Frąszczak, Petroniusz/