Założyciel fabryki Carl Wolffgramm był kowalem artystycznym, który w 1865 r. zakupił w Wałbrzychu małą ślusarnię. Po zwiedzeniu dzięki rządowemu stypendium Wystawy Światowej w Chicago w 1893 r. Wolffgramm zainspirowany impulsami z wystawy rozbudował zakład, który po jego śmierci prowadzony był przez spadkobierców jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W 1925 r. zakład zatrudniał 100 pracowników. Produkcja obejmowała oprócz wyrobów kowalstwa i ślusarki artystycznej kasy i szafy pancerne oraz kasety, produkowane w dużej ilości dla instytucji, banków, fabryk itp. W czasie I wojny światowej wytwarzano tam kuźnie polowe dla wojska. Potem produkcję rozszerzono o mosty, konstrukcje dachów, fasad i budynki z żelaza, wózki kopalniane, klatki szybowe, windy, belki stalowe do budowy podziemnej.
Fabryka zlokalizowana była w Szczawienku na wschód od stacji kolejowej, posiadała własną bocznicę kolejową.
Po wojnie odlewnia należała do Dolnośląskich Zakładów Naprawczych Przemysłu Weglowego (DZNPW), a po ich połączeniu z Hutą Karol (1976 r.) do Dolnośląskiego Przedsiębiorstwa Urządzeń Górniczych P. W. Wtedy to starą odlewnię żelaza wyburzono, a na jej miejscu wybudowano nowoczesną odlewnię stali, która też już należy do historii. Dokładnej daty wyburzenia nie znam, na mapie z 2004 r. w tym miejscu zaznaczony jest jeszcze Zakład Usługowo-Handlowy.
Po wybudowaniu Porcelany Książ bocznicę prowadzącą do odlewni przedłużono do zakładu Porcelany.
Wg.: Monographien deutscher Städte. Waldenburg in Schlesien, 1925 r., przekaz ustny emeryta Huty Karol.
Uzupełniające informacje na temat obiektu mile widziane.